Hún Lóa frænka mín, Ólína Valgerður Daníelsdóttir, á 110 ára afmæli í dag, 17. september, – ef svo mætti segja, því það er að verða aldarfjórðungur síðan hún dó. En jafnvel eftir svo langan tíma man ég enn árlega eftir afmælisdeginum hennar og í huganum birtist skyndilega 23359, símanúmer sem auðvitað ætti að vera löngu gleymt og er það kannski. Heilinn í manni segir nefnilega ekki alltaf alveg satt og rétt frá. En hún var merkileg manneskja, hún Lóa frænka, og mér þótti afskaplega vænt um hana.

Annað slagið blöskrar manni mannvonskan í þessum heimi. Nýlega svipti maður sig lífi eftir að hafa verið neitað um inngöngu í gistiskýli á vegum Reykjavíkurborgar.