Jón Dan

Höfundur er meiraprófsbifreiđastjóri ađ mennt og á ađ baki glćsta framtíđ í ţeirri atvinnugrein.

Hann hefur ennfremur veriđ hákarlasjómađur, kennari, kokkur á togara, skólastjóri, svínafitubrćđslumađur, blađamađur, ritstjóri, sauđamađur, bókavörđur, strćtóbílstjóri, ţýđandi, bóndi, framkvćmdastjóri, auglýsingasali, múrari og leigubílstjóri svo nokkuđ sé nefnt.

Ađeins einu sinni hefur höfundinum borist atvinnuuppsögn. Hún var munnleg og međ ţriggja daga eftirvara.

Höfundurinn hefur nú loksins náđ tilskildum aldri til ađ geta lokađ ferilskránni međ titlinum Opinber starfsmađur án vinnuskyldu".

JonDan.is

Blogg Greinasafn Myndir

Hver er mađurinn Fyrir mitt minni Minningabrot Af öđrum toga Fjölskyldufréttir/Fami...

Jón Daníelsson
Gráskeggur úr Hrútafirđi

6.10.2010

| Senda | Senda á fésbók

Uppbođ í trássi viđ stjórnarskrá

„Eignarrétturinn er friðhelgur. Engan má skylda til að láta af hendi eign sína nema almenningsþörf krefji. Þarf til þess lagafyrirmæli og komi fullt verð fyrir.“ Þannig hljóðar fyrriparturinn af 72. grein stjórnarskrárinnar.

Hvað merkir þetta? Jú, t.d. að ef ég á íbúð í blokk, má ekki skylda mig til að láta hana af hendi „nema almenningsþörf krefji“. Til viðbótar þarf „lagafyrirmæli“ og að auki skal greiða mér „fullt verð fyrir“ íbúðina.

Þetta virðist óskö einfalt. Þrjú skilyrði: almenningsþörf, lagafyrirmæli og fullt verð.

Setjum svo að ég eigi hálfa íbúð í blokk. Bankinn á hinn helminginn í formi láns. Eftir sem áður hlýtur stjórnarskráin að gilda. Ef á að skylda mig til að láta minn helming af hendi, þarf að uppfylla öll þrjú skilyrðin.

Samt er bankanum heimilt að svipta mig þessari eign. Segja má að hin lögbundna verðtrygging uppfylli skilyrðið um lagafyrirmæli, en til þess þarf þó að túlka ákvæði stjórnarskrárinnar nokkuð frjálslega. Hitt er verra að þessi „lagafyrirmæli“ skuli nýtast bankanum til að uppfylla skilyrðið um „fullt verð“, sem reyndar er aldrei uppfyllt. Ég þekki dæmi þess að bankar hafi selt íbúðir, sem þeir eignuðust á nauðungaruppboði, talsvert undir markaðsverði.

Við þetta má bæta að á undan nauðungaruppboði fylgir alltaf „lögfræðiinnheimta“ og lögfræðingar sem taka 20 þúsund á tímann þurfa ekki að skrifa mörg bréf til að hafa upp í hálft íbúðarverð. Þessi „innheimtukostnaður“ lendir ekki á bankanum, heldur mér, og skoðast sem hluti af því „fulla verði“ sem ég fæ fyrir íbúðina.

Hugtakið „lögfræðiinnheimta“ er fyrirbrigði sem ég þekki ágætlega og er efni í alveg sérstakan pistil.

Hvernig sem á það er litið, má fullyrða að fólk, sem er skyldað „til að láta af hendi“ íbúð sína á nauðungaruppboði, fái aldrei „fullt verð fyrir“.

Svo má velta því fyrir sér hvernig skilyrðinu um „almannaþörf“ sé fullnægt, þegar fólk er svipt bústöðum sínum og rekið út á götuna.

Ég er enginn lögspekingur, en telst þó held ég sæmilega læs. Og ég sé ekki betur en þessi hrina nauðungaruppboða stríði gegn eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar.

Kannski þurfum við sérstakan stjórnarskrárdómstól til að yfirfara vafasöm lög frá háttvirtu Alþingi. Og kannski setur stjórnlagaþingið inn ákvæði um slíkan dómstól.

Skrá athugasemd

Til baka