Jón Dan - Stefán Ólafsson og siðferðið

Höfundur er meiraprófsbifreiðastjóri að mennt og á að baki glæsta framtíð í þeirri atvinnugrein.

Hann hefur ennfremur verið hákarlasjómaður, kennari, kokkur á togara, skólastjóri, svínafitubræðslumaður, blaðamaður, ritstjóri, sauðamaður, bókavörður, strætóbílstjóri, þýðandi, bóndi, framkvæmdastjóri, auglýsingasali, múrari og leigubílstjóri svo nokkuð sé nefnt.

Aðeins einu sinni hefur höfundinum borist atvinnuuppsögn. Hún var munnleg og með þriggja daga eftirvara.

Höfundurinn hefur nú loksins náð tilskildum aldri til að geta lokað ferilskránni með titlinum „Opinber starfsmaður án vinnuskyldu".

JonDan.is

Blogg Greinasafn Myndir

Hver er maðurinn Fyrir mitt minni Minningabrot Af öðrum toga Fjölskyldufréttir/Fami...

Jón Daníelsson
Gráskeggur úr Hrútafirði

ágú.

17

2009

Stjórnmál

Stefán Ólafsson og siðferðið

Það er auðvitað alveg rétt hjá Stefáni Ólafssyni prófessor að Icesave-málið er ?siðferðilegt ekki síður en efnahagslegt og lagalegt?. Í grein sinni á Vísi í dag virðist hann reyna að færa rök að því að íslenskur almenningur beri siðferðilega ábyrgð á Icesave-málinu. Ég get ekki tekið undir það. Ég vil gera miklu skýrari greinarmun á ráðamönnum og íslenskum almenningi.

Meginábyrgð á bankahruninu bera auðvitað bankaræningjarnir sjálfir, sem sagt eigendur og stjórnendur. Það voru þeir sem lugu stórfé út úr breskum og hollenskum almenningi. Íslenskur almenningur tók engan þátt.

Talsverða ábyrgð verður að leggja á íslenskar eftirlitsstofnanir, bæði Fjármálaeftirlitið og Seðlabankann. Að einhverju leyti má afsaka þessar stofnanir með fólksfæð og þar með vangetu til að uppfylla skyldur sínar.

Stjórnmálamenn bera líka ábyrgð. Þeir létu undir höfuð leggjast að efla eftirlitsstofnanir og létu aðvaranir erlendra sérfræðinga sem vind um eyru þjóta, einkum árið 2006 þegar fyrstu alvarlegu athugasemdirnar komu fram.

En það var aldrei hlutverk hins almenna borgara að hafa eftirlit með krosseignatengslum, kúlulánum og áhættufíkn.

Við vitum enn ekki hvort einhverjir af þeim sem báru raunverulega ábyrgð, verða látnir sæta ábyrgð, t.d. með fangelsidómum eða eignaupptöku. Hvernig sem það fer, er ljóst að meginþungi ábyrgðarinnar fellur á íslenskan almenning. Sú ábyrgð er efnahagsleg.

Það má reyndar taka undir ýmislegt í grein Stefáns, en ...

Siðferðileg ábyrgð íslensks almennings er engin og það er ekki nokkrum manni sæmandi að gefa slíkt í skyn.

Til baka Efst á síðu

Skrá athugasemd