Jón Dan - Prentarasögur

JonDan.is

Hver er maðurinn Fyrir mitt minni Minningabrot Af öðrum toga Fjölskyldufréttir/Fami...

Jón Daníelsson
Gráskeggur úr Hrútafirði

jún.

03

2011

Almennt

Prentarasögur

Rétt er að taka strax fram að þeir prentarar sem nú eru félagar í Félagi íslenskra bókagerðarmanna, eru ekki umfjöllunarefni þessa pistils, heldur „tölvuprentarar“. Ég er eiginlega búinn að fá nóg af því hvernig framleiðendur þessara prentara svindla stöðugt á mér.

Ég þurfti að kaupa nýjan prentara í janúar. Ég keypti prentara sem heitir „HP Deskjet 2050“. Hann kostaði nánast sléttar 10.000,- krónur. Gallinn er sá að blekhylkin tvö sem þurfa að vera í honum til að hann virki, fást ekki fyrir lægra verð en 10.000,- krónur.

Þessi prentari birtir að sjálfsögðu aðvörun þegar annaðhvort hylkið er að tæmast. Hingað til hef ég einu sinni látið reyna á þessa aðvörun. Á skjánum birtist aðvörun þess efnis að svarti liturinn væri nærri búinn. Og ég lét sem sagt reyna á það og hélt áfram að prenta.

Ekki brást prentarinn. Skömmu síðar prentaði ég út Excel-skjal þar sem tölur áttu að vera í flestum reitum, en nokkrar línur áttu að prentast (50%) svartar: Engin tala prentaðist, en svörtu línurnar voru ágætlega svartar. Svarti liturinn var sem sé ekki búinn og þessi prentari er sem sagt sérstaklega útbúinn til að svindla.

Það er auðvitað augljóst að það er mögulegt að forrita prentara svona: Hætta að prenta mynstur, en halda áfram að prenta fleti. Það er hins vegar heimskulegt. Og hlýtur að komast upp. Framleiðandinn treystir því kannski að enginn kæri.

Ég hef átt allmarga prentara og af ýmsum gerðum. Ég hef alltaf byrjað á að stilla þá á bleksparnað, sem sé „draft“ sem „gefið“ eða „default“ eins og það heitir. Þessi prentari gefur ekkert færi á sér. Hann vill að ég eyði blekinu eins hratt og verða má. Í hvert einasta skipti sem ég prenta eina síðu þarf ég að smella nokkrum sinnum aukalega og velja möguleikann „draft“.

Síðasti prentari á undan þessum var af gerðinni Canon. Sá prentari laug því að vísu að blekið væri næstum búið þegar það var hálfnað. En maður sætti sig við það, keypti nýtt blekhylki, en notaði það gamla þar til litleysið skein af pappírnum.

En auðvitað er þetta galið.

Nú skilst mér að samkomulag hafi tekist um að hleðslutæki fyrir farsíma verði stöðluð, þannig að það skipti ekki máli hvaða síma þú kaupir, þú getir alltaf notað sama hleðslutækið. Það er stór áfangi fyrir Móður Jörð.

Það er enginn vandi að skapa svipaðan staðal fyrir blekhylki í prentara.

Og það er heldur enginn vandi að skapa staðla fyrir mikinn fjölda annarra fyrirbrigða.

Það myndi spara okkur mikla peninga. Og spara Móður Jörð fjölmarga málma.
Af hverju ekki?

Jú, eigendur hátæknifyrirtækja vilja græða. Og þeir græða meira ef við fleygjum á haugana hálfnotuðum varningi, svo sem prenthylkjum eða hleðslutækjum.

Græðgin er sem sagt ekki séríslensk og ekki heldur bundin við árin 2007-2008. Græðgin er alþjóðleg og almenn og það afbrigði sem sýgur úr okkur sálina akkúrat núna er útlenskt.

Ef Það skyldi verða einhverjum til huggunar.

Til baka Efst á síðu

Skrá athugasemd

jún.

04

01:49

2011

Tryggvi

prentarar eru seldir á lágmarksverði stundum undir framleiðslukostnaði þeir ætla jú að hagnast á blekinu